برند شخصیتان در سال 99 بسازید ؟
برند شخصی در واقع همان ایده قدرتمند، اثرگذار، روشن و مثبتی است که هر زمان دیگران به شما فکر کنند به ذهنشان خطور می کند. برند شخصی نشان دهنده ارزش ها، باورها و توانایی های افرادی است که برای ایجاد و توسعه آن چشم انداز و برنامه های اجرایی دقیق دارند. برندسازی شخصی فرآیندی است که افراد و تخصص شان را مثل برندهای تجاری علامت گذاری می کند.
مفهوم برندسازی شخصی می گوید موفقیت از خود فرد به دست می آید؛ به این معنا که ذات و ماهیت یک فرد مشخص می کند که وی موفق خواهد بود یا نه. به علاوه، این فرآیند به صورت ایجاد یک دارایی که به فرد خاصی تعلق دارد نیز تعریف می‌شود؛ و پیکر، پوشش، ظاهر فیزیکی و زمینه های دانش را دربرمی‌گیرد؛ اما برندسازی شخصی، فقط به این موارد محدود نمی شود و منجر به یک احساس منحصربه فرد، به یادماندنی و ایده آل در صاحب برند می شود.
برند شخصی نشان می دهد که شما چه کسی هستید؟ چه کار می کنید؟ و چه چیز متفاوتی در شما وجود دارد؟ یا چگونه برای بازار هدف تان ارزش آفرینی می کنید. مونتویا، نویسنده کتاب برندی به نام شما و پدیده برندسازی شخصی می گوید: هرکسی، خواه ناخواه، دارای یک برند شخصی است. هدف باید این باشد که آن برند به گونه ای طراحی شود که تأثیری واضح و حائز اهمیت در مورد شما و کارتان ایجاد کند، چه شما کارآفرین یا صاحب کسب و کاری کوچک باشید چه مدیرعامل یک شرکت بزرگ، برند شخصی زمانی معتبر می باشد که شما در رفتارهایتان وحدت رویه داشته باشید. دانش چشم انداز شخصی، دانش، مهارت، قدرت یادگیری، تفکر، اعتماد و علاقه مساوی با دارا بودن برند شخصی می باشد.
اجازه دهید در اینجا به این نکته بپردازم که وایت برای اولین بار در سال 1959 واژه «شایستگی» را برای توصیف ویژگی های شخصیت مرتبط با عملکرد برتر و انگیزه بالا معرفی کرد. وی تأکید داشت که ویژگی‌های شخصیتی فرد شامل کلیه ارزش ها و باورهایی می شود که در رفتار فرد نمایان می شود. وی همچنین به داشتن انگیزه شخصی برای پیشرفت تأکید داشت و معتقد بود که بدون انگیزه بالا نمی توان عملکرد مطلوب داشت. این تحقیقات همچنان ادامه داشت تا در دهه 1960 رویکرد شایستگی به صورت رسمی در دانشگاه هاروارد مورد تحقیق و پژوهش قرار گرفت.
دانشگاه هاروارد در تبیین مؤلفه های اثرگذار بر شایستگی نقش اصلی را داشت. تام پیرز نیز از جمله افرادی بود که در حوزه برند شخصی مطالعات و تحقیقات گسترده ای انجام داد. اصطلاح برند شخصی اولین بار در یک مقاله در سال 1997 توسط تام پیرز استفاده و مطرح شد.
معمولاً مدیران و کارشناسان بیشتر با واژه برند محصول و برند شرکت آشنا هستند و کمتر در مورد برند شخصی و ویژگی های آن اطلاع دارند، وجوه تمایز و تفاوت این دو در چیست؟
برند محصول: این برند، جهت افزایش درک مشریان از ویژگی ها، تمایزات و برتری های موجود در کالا و محصولات مورد استفاده قرار می گیرد. این برند طیف گسترده ای از نیاز مشتری تا قلمرو محصول، کیفیت و بسته بندی محصول و… را شامل می شود.
برند شخصی: به این برند، ایندیویژوال برند نیز گفته می شود. این برند بر اساس ویژگی ها و مهارت های شخصیتی، فرهنگی، تخصصی و اجتماعی شکل می گیرد و با برنامه ریزی مشخص و مدون، فرآیند رشد و ارتقای جایگاه فرد را در جهت دستیابی به فرصت های جدید تقویت می نماید.
با مطالعه ویژگی های هرکدام از دو برند محصول و برند شخصی می توان به تفاوت ها، تمایزات و همچنین وجوه اشتراک آن ها دست یافت. در برند محصول، مشتری توجه خود را به کالا و ویژگی های آن معطوف می نماید و خیلی به سایر موضوعات قبل از فرآیند تولید محصول حساس نیست. در حالی که در برند شخصی این حساسیت مستمر و فراگیر است. برند محصول حاصل کارکرد مجموعه سیستم ها، منابع انسانی، منابع مالی، فناوری ها و امکانات در قالب یک شرکت است؛ در حالی که برند شخصی حاصل تلاش ها و سخت کوشی های خود فرد است. لذا در برند شخصی توسعه و گسترش شایستگی ها بسیار مهم است. من همواره گفته ام که یادمان باشد که بهترین و باکیفیت ترین محصولات، حاصل تلاش های بهترین افراد است. پس همه انواع برند زاییده تفکر، اندیشه و عملکرد افراد صاحب نظر و خبره می باشد.
کسب چه ویژگی ها و مهارت هایی به ایجاد برند شخصی کمک می کند؟
افراد برای داشتن برند شخصی مطلوب باید ویژگی های مختلفی را از طریق کسب دانش، مهارت و تجربه بیاموزند و آن ها را به کار گیرند. بدون مهارت های حرفه ای، انسانی و ادراکی افراد نمی توانند حوزه برند شخصی خود را توسعه دهند. در این زمینه حداقل سه مؤلفه اساسی باید مد نظر باشد که عبارت اند از:
1- مؤلفه های فرهنگی.
2- مؤلفه های اجتماعی.
3- مؤلفه های تخصصی.
بدیهی است هرکدام از این سه مؤلفه خود به مجموعه های کوچک تری تقسیم می شوند که بدین ترتیب موضوع اثرگذاری آن ها بر توسعه برند شخصی طیف گسترده ای را دربرخواهد گرفت.
مؤلفه های اثرگذار بر برند شخصی عمدتاً از سه حوزه دانش، مهارت و نگرش سرچشمه می گیرد که این سه به عنوان شایستگی ها نیز مطرح می باشند. از سویی دیگر مجموعه این شایستگی ها ریشه در بنیان های فرهنگی دارند که می تواند تأثیرات مثبتی در ایجاد و توسعه برند شخصی داشته باشد. در زمینه فرهنگ، موضوعاتی نظیر ارزش ها، باورها، انگیزش، سبک زندگی، ویژگی های شخصیتی و رویه های اثرگذاری و تأثیرپذیری مورد بررسی قرار می گیرد.
برای مؤلفه های اجتماعی با توجه به گستردگی آن ها می توان عوامل بی شماری را معرفی كرد كه هر یک به نحوی بر رفتار و شخصیت افراد تأثیر می گذارد. این عوامل اصلی و عمده عبارت اند از: اوضاع اقلیمی، موقعیت جغرافیایی، مذهب، نظام حاكم بر جامعه (در سطح خرد و كلان) عوامل تاریخی، قوانین و مقررات، مداخلات خارجی و داخلی و عواملی از این دست که در ایجاد و تقویت یا توسعه فرهنگی و اجتماعی افراد مؤثر می باشند.
از سوی دیگر بدون مهارت های تخصصی، افراد نمی توانند برند شخصی سطح بالایی داشته باشند؛ به عبارت دیگر دارا بودن دانش و مهارت تخصصی در حرفه شخصی از الزامات برند شخصی می باشد. در این زمینه موضوعاتی مانند یادگیری سازمانی، توسعه دیگران، تصمیم گیری و تصمیم سازی، رهبری، ارتباطات اثربخش، بصیرت و موضوعاتی از این دست قرار دارند که وجه تمایز افراد را تعیین می کند.
همچنین شبکه سازی یکی از ابزارهای مهم و حیاتی تلقی می شود. طبیعتاً موفق ترین روابط حاصل تعامات کوچک هستند. شبکه سازی تنها در مورد ایجاد ارتباط نیست، بلکه حفظ و توسعه این ارتباطات است. قسمتی از برند شخصی، عمل کردن به وعده برند است. وعده های برند به شما کمک می کنند که کارهای خود را بر اساس تعهدی که به دیگران دارید انجام دهید. نکته دیگر این که در برند سازی شخصی باید از آموزه های دینی و فرهنگی خود کمک گرفت و آن ها را با الگوهای متناسب علمی وفق داد.
