برند در جهت محصولات لوکس

در فضای برندینگ لاکچری حتما باید بدانیم که لوکس گرایی در ذهن مخاطبان در دو سطح برند و محصول تعریف می شود و وقتی به مخاطب در مورد یک برند لوکس گفته می شود در ذهن مصرف کنندگان تداعی مشخصی از لوکس گرایی تصویر می بندد (تداعیاتی مثل طیف رنگ طلایی، معابد یونانی، زندگی های خاص و شاید قیمت بسیار بالا) اما وقتی صحبت از یک محصول لوکس به میان می آید ناخواسته ذهن دنبال یک برند لوکس می گردد که بتواند محصول را به آن مرتبط کرده و ادعای مطرح شده را بپذیرد. این پذیرش با توجه به مفهوم برند و شخصیت برند – که در مورد برندهای لوکس پر رنگ تر و حساس تر بوده – در مورد افراد متفاوت است.

برندسازی لاکچری یک مفهوم عمیق است که براساس مدل های تعریف شده پیاده سازی می شوند و با توجه به جامعه ی هدف و مخاطبان طراحی و اجرا می شوند.  این مفهوم فراتر از کیفیت قرار دارد. به قول رِمی کراگ : تفاوت میان باکیفیت و لوکس تفاوت خیلی خوب و احساس برانگیز است. در برندسازی لاکچری ایکه فقط به بالاترین سطح کیفی برسید کافی نیست، چیزی که باید به بالاترین سطح خودش برسد احساسات مخاطب است. از طرفی محصولات شما باید سمبل شکوه، ثروت، زیبایی و جذابیت باشند و در واقع به اندازه ی کافی توجه برانگیز باشند تا در جایگاه یک محصول لوکس قرار بگیرند (عدم تطابق ادعای برند و عملکرد برند آسیب های جدی به برند وارد می کند)

در طراحی هویت یک برند لوکس باید جوری عمل شود که گویی این برند استاد بزرگ سلیقه است و تمامی مخاطبان هم همین عقیده را دارند. پس رعایت جزئیات و ترفندها بسیار مهم است. در این فضا باید دقت شود که بعد کیفی یک برند لوکس انباشت پذیر نیست (یعنی هیچ کس یک جواهر کارتیه را با شمردن تعداد الماس هایش قیمت گذاری نمی کند، ارزش جواهر کارتیه به عنوان یک محصول لوکس بیش از اجزای آن است) و شخصیت لوکس برند مدیون ارزشی است که به مخاطبان ارائه می دهد (بدین معنا که یک خودروی رولز رویس به واسطه ی جابه جا کردن صاحب آن از منزل به محل کار و بالعکس ارزشمند شمرده نمی شود – مدیریت و طراحی هوشمندانه تک تک المان ها در تک تک موارد باهم شاهکار و معجزه ای به نام رولز رویس را خلق می کند)